Kırk Yıllık Yabancı Şiiri - Muhammet Üresin

Ordasın biliyorum en uzak yakınım sen hala benimlesin hep yanımdasın taa içimde saklısın
Burda ben bitiyorum ah tuz kadar sevdiğim her zerrenle her dakika her an her yerde hep aklımdasın
Eski bir ağıt gibi günbegün ağır ağır çökersin içime sığmaz sonra yine içimden taşarsın
Niye bu kadar sağır ki yüreğin yüreğime sevdam ağlıyor bak bağıra bağıra hiç mi duymazsın

İnanır mısın ölüyorum sandım kaç gece senli düşler içinde boğulurken bir gelip kurtarmadın
Mahvediyor bu uzaklığın yok artık sözlerinde o eski sıcaklığın sanki kırk yıllık yabancısın
Bir bakar mısın şu halimize ne ara böyle olduk eminim ilk görüşte sen bile tanıyamazsın
Anımsar mısın ne güzeldik bir zamanlar sen bizi silemezsin o kadar da acımasız olamazsın

Mümkün değil inanmam buna sen bizi böyle çabuk unutmazsın bırakmazsın bu yüreği yarı yolda
Bu kalp kimseye eğilmezdi ama kırılmadık yer kalmadı yokluğunda toz duman içimde ne varsa
İnsan biraz acır ama insaf be bu kadar da sert vurulmaz ki taş değil nihayetinde bir kalp bu da
Mühim değil yanımda ol da kır yine hem de bir değil bin kere ama kalbimi ezdirme yokluğuna