Kırk yıllık demli çay..

Bu şiir'imi kadınlar günü münasebetiyle, bir erkeğin ağzından eşine yazdım...Evlliklerini elli altmış yıl sürdürenler çok, herkese Allah arzu ettiği, yaşamak istediği bir hayatı nasip etsin... Aile olmak pek tabii ki çok güzel özenilen bir şeydir, en sağlam kurumdur denilirdi eskiden...Gönül ister ki evin içinde yine öyle çocukların neşeyle koşturduğu, büyüklerin köşelerinde güler yüzleri ve dualarıyla torun sevgisini doyasıya tadabilecekleri ortamlar olsun ne yazık ki, dünya sadece fiziksel anlamda değil manevi bölünmelerle de, büyüyüp küçülmelerle daima evrim geçiriyor... Şimdi çocuklar neden böyle sersefil oluyorlar? Nedeni gençlerin evde ebeveynlerini istememeleri yaşlı görmekten rahatsız olmalarıdır...Çocuklar da başı boş kalıyorlar... Anne baba sabah işe gidince, çocuklar ya bakıcılara ya komşulara emanet ediliyor...Gerek eğitimleri gerekse beslenmeleri yanlış ellerde ve yetersiz oluyor...Hangi çocuğa sorsanız evde anneanne veya babaannesini görmekten mutlu olacağını söyleyecektir... Özel günler semboldür ve ertesi gün hiç bir izi kalmaz. Gaye ayağı yere basan akıllı çalışkan insanlar yetiştirmek olmalıdır kız erkek ayrımı yapmadan... İnsanları özellikle kadınları ve çocukları kötü şartlarda yaşatıp onlara fırsatlar vermeden, hep bir şeyler beklemek ve böyle günlerde günün kutlu olsun demek kökleşmiş kökü derinlerde olan yaraları sağaltmaz.... annelerin de kadın olduğu düşünülürse, bayanlara kötü sıfatlar yakıştırmak alay konusu yapmak aşağılamak kişinin kendi karekterinin bayağılığını belirtir... Onları bir eğlence aracı gibi görmeye meyilli insanların; düşünmesi gereken gerçek, herkesin; adı kadın olan bir annesi veya eşi veya kız kardeşi, kızı vardır. Herkes edebini takınmalıdır ister kadın veya erkek önemli değil...İnsana, hayata gereken değer verilip ciddi yaklaşmalıdır...Yoksa hayat kimsenin öcünü bırakmaz yanına...