Kırk Yılın Hesabı Şiiri - Ahmet Kaytancı

Kırk yıl insan bekletilir mi be
Kırk yıl bu dile kolay
Her geçen gün ıstırap
Her geçen gün olay
Kırk yıl sonra gelmişsin
Bir de ediyorsun alay
Hadi geceleri sayma
Gündüzler eder yirmi
Bu bir ömür değil mi?
Halâ “birkaç gün daha bekle” diyorsun
Zaten sen hiç doğmadın
Doğmakta istemiyorsun

Sanki orada sana “Kraliçe” dediler
Başına bir de taç giydirdiler
Cenneti aladan bir köşeydi yerin
Etrafında pervane dönüyordu hizmetçilerin
Bir havuz başında ayaklarını suya uzatmış
Gölgeliyordun altında şemsiyelerin

Eskiden böyle değildi saçlarım
Hep seni beklemekten beyazlaştı bıyıklarım
Kırk yıl daha beklerim
Ne olacak sanki
Seni beklemek o kadar güzel
İnan ki

Alnımdaki kırışıklıklar
Hasret yolları
Gözümdeki halkalar
Gecenin gülleri
Kınamıyorum artık
Tel üstünde kumruları
Gül yanında bülbülleri
Sen bir umutsun
Ha bu gün, ha yarın gelecek
Belki de senin geldiğin gün
Bütün hayaller ölecek

Sen meleksin bunu biliyorum
Hep beyaz elbiselerinle geleceğin günü bekliyorum
Cebrail yada Azrail ol ne fark eder ki
Senin kollarında ölmeyi özlüyorum