Kırk Yıl Yatarı Vardı Bu Sevdanın

Kırk yıl yatarı vardı bu sevdanın.
Ne bu sevdaya müebbet, ne mavi bir gökyüzü, ne de rahat bir uyku isterdim; yastığım dizlerindi.
Daktilom adınla silik, hırkam teninle işlenmiş; yüz hatların kaderimdi.
Üç numaraydı saçım, yüreğim sinekkaydı; üşürdüm.
Avluda kanatları vardı yalnızlığımın, sende umudum; ranzam çoğu zaman mezarımdı.
Gençliğim kızgın bir örste dövülürdü, çaresizliğim demlenirdi mehtapta; yakamoz gözlerindi.
Kitaplarımı kemirirdi tahta kurdu; ben manzumken sen şiirdin.