hanımın babası memur gitmiş bilmen nere
ordan evlenmiş,
kendi bilmen nerde doğmuş,
biz memuriyet de tanışdık,
şimdi başka yerdeyiz,
biz nereliyiz,…
çocukların her biri
ayrı bi yerde dünyaya geldi,
her biri ayrı bi yerde okudu,
şimdi her biri ayrı tece-milletde memur
zorr be!
………
insan kendini bir yere
ait hissetmez mi yahu!
….
uzaklardan gelmiş,
üç-beş kişiyle kalkan bir cenaze,
kendi başına avunan çocuk
ak sakallı bir ihtiyar,
yaşlı bir kadın
bir gurbet türküsü
alır götürür beni
kahrederim her şeye
sabahtan akşama çalıştığım
torpille girdiğim işe,
sabahtan akşama katlandığım
sahte yüzlere,
ödediğim kiralara
taksitlere
eşya almak için
ödenecek aidatlar için
kıdem tazminatı için
emeklilik maaşı için
…
harcanan ömre
yanarım…
Kayıt Tarihi : 24.4.2010 10:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kaş bu yaşı dökmiyeydim gözünden!
Özü gitdi izi kaldı yadigar
Kaş bu yaşı dökmiyeydim gözünden!
Bağrı dolu hasretimiş bilmedim
Bir yol onunla konuşup gülmedim
Gözden akan yaşlarını silmedim
Kaş bu yaşı dökmiyeydim gözünden!
Kaş gireydim ben o yarı koynuna
sarıyaydım ellerimi boynuna
Gelmiyeydim kör felekin oynuna
Kaş bu yaşı dökmiyeydim gözunden!
Görmedim hiç bir sevinci gözünde
Han aslıymış aşıkların sözünde
Güneş imiş sankı yerin yüzünde
Kaş bu yaşı dökmiyeydim gözunden!
Kaldı onun çok sözleri ağzında
Boğdum onun arzısını yazında
Masal oldum ömür boyu sazında
Kaş bu yaşı dökmiyeydim gözünden!
Ellerimde bir kuşudu uçtu hey!
Meralıdı – jeylanıdı kaçtı hey!
Aramızda ayrılığı seçti hey!
Kaş bu yaşı dökmiyeydim gözünden!
Yunus Kerimli
yanarım…
yanacak tek değer bu.Habersiz geçen yılllar ve yitik anılar hepsi bu neden yanmıya yım ki!
TÜM YORUMLAR (3)