beni anmadan dakikası geçmezmiş
kardeşlerimde beni bu yüzden affedemediler
kan davalılarıymışım gibi
kin kustular
affedemediler beni
haklılar
yüzüme bakmadılar
el var, gün var demediler
açtılar ağızlarını,
yumdular gözlerini
ağızlarından çıkanı kulakları duymadı
hangisine cevap vereceğimi bilemedim
hangisinin ne dediğini anlamadan
birinin nefesinin bittiği yerde öteki
dört koldan saldırdılar
haklıydılar..
haklılar
ama
neye yarar
anamı geri getirir mi
ilenmeler,
küfürler
ahlar
vahlar..”
…
ilenmekte haklıydılar
anamın son anlarını onunla yaşadılar
İbrahim ÇelikliKayıt Tarihi : 5.4.2010 13:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
önce bir defa gelmiş sanırım efendim durum şöyle .. yıl 1970... orta birdeyim.. kasabada bir kahve önünde bir masada 3 kişi var 2 si köylüm tanış.. diğerini tanımam gerektini sandılar 0n yaşındayım adam.. kırk yıl olmuş gidip dönmeyeli dedi.. ben babasını nı bile hatırlamam geç kalmıştı hep.. bir tek anası öldüğünde gelmiş köye herkes biliyor ya anasının Osman'a düşkünlüğünü sayıkladığını siz tam oradasınız o nu anlatıyor kahramanımız.. ıvda bu köye gelişi biraz sonrasıdır final i demeyeyim bir de adamın gidiş öyküsü var aşadudu.. hikayeler ömür sürer ama finaller bir hafta neler olacak bakın..
annemizin son anlarını onlarla yaşamaktan mutlumuydu
allahtan rahmet diliyorum annemize
TÜM YORUMLAR (3)