.. Kırk Yıl Sonra VlII- Raziye

“-yolun açık osun Ismayıl
var yoluna göpgözel get
emme günün birinde
her şey yolunda olur da
bana gelmeğ isdersen
yaşayosam
bu gapı sana her dayim açık
ömrüm marısa bi kırk yıl taha
yolunu gözlerin
kendimi hiş bi zaman sana ılayık görmesem de
sen benim hep ilk göz ağrım
garazevdam, yavıklım
aşgımm, nişanlım
gocam, herifim, erimsin
ben senin sayılırın,
bu kendimi bildim bileli öyledir
evel Allah emanetine leke gondurman
emme hinci çoluk-çocuk gözler yolunu
hanımın bekler
yuva yıkanın yuvası olmaz deler
onun uçu
…”
boazımda düğümlendi her şey
o gene sarılmağ isdedi
ı ıh..
“bi ğelen oluvuru
bi ğören olu

geldin
bi tefacıg da ossa gördüm
sarıldım
yana(ğı) mda
eliyin izi
ısıcaklı(ğı) var ya
yeter bana ömrüm oldukçana

“bi kırk yıl daha
ömür diler Allahtan, niye
bir ömür daha
onca eziyet kahır, çile
ve hala beni sevmek adına

onca gençlik, güzellik vardı da
bu güne kadar ne oldu
bundan sonra ne olur, ne olacak da
ömrümün baharı Ayşeduduu

ya benim mahkumiyetim
ben de tad alamadım bu dünyadan
ne uğruna bunca çektiklerim
bunu mu diledim Allahtan

Ayşedudum yavuklum.. “git” dedin
de! .. nereye
nereye gitsin İsmail’in
benim yolumu bekleyen yok, sen den başka hiç kimse

beni gördüğüne sevinen insanlar
benim insanlarım
burada, burada fidanlığını bildiğim ağaçlar
dağlar, sokaklar, mezarlıklar.. anılarım

yolumu bekleyen burada biri
sarıldım seninle erdik muradımıza
bile bile aldık hanımefendiyi
keşke evlenmemiş olsaydım da

eşim, sultanım, yavuklum ol diyebilseydim sana
varsın yıpranmış, yaşlı olsun
beni gördüğüne sevindi ya
yeter ki yüzü hep tebessümle dolsun

gidiyorum, ama bu gitmek değil
içimde gözlerinin sıcacık sevinci
seni ger gittiği yere götürdü İsmail
bilmedi, merak etmiyor gözlerinin rengini

tebessümünden başka duası olmadı senden yana
bil ki bu ömrümün son yolculuğu
sana kavuştum ya çok şükür Allahıma
canım bin kere kurban sana, Ayşedudu
canım feda Ayşeduduma

“-Aşdudebeeeeeeee”
!
“-Aşdudebee”
“-hay ebesiz galasıca”
“-ebee”
“-gene ne var eşşen eşek sıpası
aklımı mı alacan,
gavırın eniği”

“-anam,
“eben ayran versin” dedi”
“-netcemiş gıı
neye deyvisen ya gı”
“-Ismayıl emmim hasdalanmış da
cevizin altında
anam başında
ayran isdedi”

“el ne der” deye çenemi dutuyon eme
yel gibi nası seğittim”
içimden kükreyon “Issmayıııılllll”
emme var mı çarası
başına vardım ses soluk yok
sopsovuk ter”

dirayetimi topladım “-gak len” dedim
o değilden..
“-hanımın köyden hesap sorar valla”
ne decez, seni nası ödecez”,
Iraz gızım yatıyomuymuş
bi yüzünü yusaydın
ıslak dülbendinen yüzünü sildim
ovarkan ederken
bu kendine geldi

ayran içirdik
“-bu Iraz kim” dedi,
“-benim böyük gız
Deli Memedin gelini” dedim,

“-Iraz haa”
Iraz adını bek severdim
gızım olursa adını Iraz gocan derdim
gız olunça da godum”
“-Iraz anamın adı” dedi
“-hıı doğru ya
“-ben de Raziye koyayım isterdim hep
olmadı”
“-kızım kurtardı beni Ayşedudu”
..
“-Raziye”
..
“-Allah’a emanet ol yavrum
demek Mehmet ağabeynin gelinisin
ne mutlu”