Kırk Yaşındayım Şiiri - Murat Niyazi

Kırk yaşındayım,
Aynanın karşısındayım.
Bakışlarım ne genç ne ihtiyar!
Yüzüm korkunç muhasebede,
Gözlerim belgeselini çekmekte,
Göçmen kuşların.

Anladım,
Yeryüzünün neden gerildiğini,
Muhammed’in neden,
Bu yaşta görevlendirildiğini.
Ama benim Harun’um yok!
Beynim doğum sancısı çekmekte.

Bir elimde poşetle ekmek,
Diğer yanım karanlık,
İlerliyorum el yordamıyla,
Çukura düşmeyeyim diye dilim duada.

Soğuk damlaları ile omuzlarımı döven,
Bu kaçıncı yağmur?
Kaygısızca tepelediğim sokaklarda,
Daha ne kadar yıkanacağım?
Kirlerim parlamakta…

Kırk yaşındayım,
Çırılçıplak yanındayım.
Arkamda yar, önümde yâr,
Ne dönüp kaçabilirim,
Ne ufkumdan güneş doğar.

Tebessümüne,
Kırk satır!
Tebessümüne,
Kırk katır!
Tebessümüne,
Kırk yatır!
Tebessümüne ölmem yakışır.
Lütfetsen yakıcı nefesinden bir tutam,
Ayaklarım Sina Çölü’nde;
Kırk yıl dolaşır.

Harcadığım zamanı geçirdim imbikten,
Bir damla öz yok.
İnlemeler, haykırışlar, hırıltılar;
Bir anlamlı söz yok.
Hepimiz İbrahim olma yalanındayız,
Kimliklerimiz sımsıkı Nemrut’un bedeninde.
Alınlarımızda İsmail’in ılık kanı…
Ve bıçaklarımız, basbayağı kör!
Hesap terazide,
Alıyorum, bonkör;
Veriyorum, nankör.

Kırk yaşındayım,
Gitmenin ve kalmanın telaşındayım.
Arkamda yar, önümde yâr;
Gülümsesen kurtulacağım,
Kaparsan gözlerini facia var.

Susmak dilin erdemidir,
Yüreğin çırpınışı.
Kırk yaşındayım,
Kırk yıldır yolun başındayım.

(Ereğli Mayıs 2010)