Kırk Yanlışla Dost Bir Yanlışla Düşman O ...

Kırk Yanlışla Dost, Bir Yanlışla Düşman Olunur

Kırk yanlış söyledim, göz süzdü bana,
Birini bile üstüme almadın dostça.
Gönlün genişti, yargın yavaş,
Sevgiyle tarttın ne varsa yaşa.
Unuttuk çoğu kırgın sözü,
Bir gülüşle örttük geceyi gündüzü.
Kırk defa sustum, yine dinledin,
Kalbime yer ettin, kendin bilmeden.
Sonra bir yanlış söyledim ansızın,
Ne sabır kaldı, ne anlayışın.
O büyük dostluk, bir anda bitti,
Demek ki kalbinde yerim yoktu ki...
Kırk yanlışı affeden yürek,
Bir yanlışla çekip gider mi gerek?
Dostluk buysa eğer, ben eksik kalayım,
Gerçek olanı, susarak arayayım.
Şiir Hamit Atay