Kırk yamalı papatya
Gece içinde büyük bir yalnızlık taşıyor
Ben bu yalnızlıkta , seni taşıyorum gönlümde
yüreğim seni , devrik şiirlerle geçiştiriyor
beklediğim seni " bin türlü " sevsede..
Bilmekler sen gelmeyince;
sararmış , sonbahar ve kırk yamalı papatya...
ne olacak bu hâl , keşke söylesen inceden ince
Mahsur kaldığım toprağın son çiçeği , beni sen topla
Gece içinde zifiri bir yalnızlık taşıyor;
Yüreğime hasretini çarparak..
beklediğim fecr-i ati bir türlü gelmiyor
Eriyor mum gibi ,sararmış papatya ağararak.
Ben ise Kurumuş papatyaları toplayarak
Arıyorum seni , ateş böceğinin kısık feneri ile
İmdat eyle gönlüme ...
Diner mi sızısı yüreğimin
kırk yamadan birini sökünce..
Ne olur bana söyle..
Yokmu yolun sonu ayrılık olsa bile
Kayıt Tarihi : 3.3.2024 22:31:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Belki sonra, belki de hiç..
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!