Kırk üç Şiiri - Büşra İlhan

Yalnız, gökyüzüne bakınca gülümsüyor
Şevket garip bir çocuk
Sanki bir yanı hep kan ağlıyor
Aradabir uzun uzun tek noktaya bakıyor
Çoğunlukla bir yere yetişircesine hızlı hızlı yürüyor
Gel otur Şevket diyor birileri
Şevket aniden bağırıyor
Kimseye zararı yok Şevketin
Lakin çocuklar her gördüğünde Şevketi taşlıyor,
Yine o çocuklar köpekleri,
Evlerin camlarını,
İçi dolu trenleri,
Hızla giden arabaları,
Bir su birikintisini,
Bir ağacın meyvesini...
Yani öyle ki
Cezalandırılmayı düşünmedikleri çoğu şeyi
Çocuklar ha bire taşlıyor.
Şevketse hergün içinde birileriyle kavga ediyor
Söylene söylene arşınladığı kaldırımlarda
Bağıra çağıra her gün birileriyle...
Meczup derler Şevkete
Kimse ona darılmıyor
Kimse aldırmıyor
Şevketse bu durumdan pek memnun
Ha babam herkese saydırıyor.
Tüm saldırısı bundan ibaret Şevketin
Bu yüzden zararsızdır Şevket.
Dedim ya arada bir dönüp gökyüzüne bakıyor
Bakınca gözlerini kısıp gülümsüyor.
Yolda bitmemiş bir sigara görse alıp içiyor
Sık sık arkasına bakıyor
Sık sık etrafına,
Siyah, 3 beden büyük çizgili ve tozlanmış ceketini
Yaz kış giyiniyor
Arada bir burnunu karıştırıyor
Kafasından uydurduğu melodiler mırıldanıyor
Kızıyor, küfrediyor
Şevkete kimse aldırmıyor
Meczup diyorlar Şevkete
Şevket aldırmıyor.