Kırk Sonra Köye Vardım 7-Gitmez Olaydım

“-çoğ akıllı, çoğ uslu bi çocuğudun
sana beg eziyet etdim!
hakgını halal et, bizim(o) lan
varısaaa sana taha bi bokis vurduğum
bi şamar atdığım vaki değildir..
emme ıvga verip seni beg avkalatdım
anan bili(r) di her münafıklığımı da
neyyesini bildiği uçu belki ses etmezdi
ıramatlıg beg eyiydi
bek severdi beni
asla yüzüne gülmesem de
anamdan fazla titrerdi üsdüme
….

neye dersen
neye biliyon mu,..
anam affetmedi gellabamı
“gelleba deme huna” deridi
oyusa elinden ne geli(r) di
Allahın bi(r) garibanı
..
Ismayılll.. bizimo(ğ) laan anan beni
“-gadın gellabam” deye severdi
neye “gellabam” dediğini bal gibi de bilip durun..
ondan ben de ona “gellaba” derdim
gızoğlangızıkandan
…
Alı dayıma varamadıysa
elinden ne geli(r) di zavallı gellabamın
nur içinde yatasıca
beni beg severidi gardaşım”
…
“-gardaşıımm” derdi
içinden yüz tefa daha “gardaşım” derdi..

“-bilirim bilmez olur muyum hiç, herkes gibi
herkes biliyordu, herkes söyledi
vefatında en çok sen ağlamışsın abi
rahmetli anam da seni çok severdi”

“-o senin duyduğun, bildiğin
ben o ğünden beri hep a(ğ) ladım
içim hep yandı gardaşımm
ben onun hakgını nerde öderin, nerde
emme hep anam, o anam yok mu
“bitecik gardaşımın,
Alı dayıyın gatili” deye
ıvgalar, zokurdanır dururdu”

“-Allah hepsine gani gani rahmet eylesin
cennet mekan olsunlar”
“-Amiin”