Kırk Sonra Köye Vardım 5-Dul Karı Çocuğu

“-sen öyle san Ismayııll..
Ismayıl hal o çocuksun,
asıl onnarı ben ıvgalar,
seni avkalatdırıdım,
çelme dakdırtdırıdım
değilise oyuna almazdım kı onnarı da
efratım etmezdim ya da
onnar başına gelceği göze alamazdılar

ne hinidim ya.. Allah allah
hinci, ben döğsem;
anana, gellabama garşı ayıp olcag ya
ben hasöz döğdürüdüm, eseltmen şu eniği..deye
neçeden sonura, ortaya çıkar,
bi görükürdüm onnara,
o değilden bi het hür eder
güya ben gurtarmış oludum seni
onnar gaçarlarıdı
sonura benden “eferim”i alırlarıdı”

“-olsun canım ne önemi var şimdi”
“-öyle deme Ismayııll öyle deme hinci
sana az yımırta çaldırmadım
ebeyin holluğundan
az garpız kelek,
onun bunun tarlasından
..
yeyceğimden mi.. ya-ah
kimi hedef aldım
çetem senidin evelallah
kendini ispadlaycan deye,
..
az benim uçu cam gırmadın
az gonu gonşuya zarar vermedin
ıramatlık boban az zıyan ödemedi
az zopa yemedin”

ben de atasız oluca
ne de olsa dulgarı çocuğu
ebem anam üst ayağa galkallardı
eyatlı biri bişii dese
şargadaydım annacan

nakıslığımı, gellabam eyi bilirdi
dulgari çocukluğumu, serseriliğimi,
bana bişi deyemezdi.. olmadı seni döğerdi..
“-valla bana gıda gibi gelirdi”

“-neytsem yanımdan aralaşmazdın”
“-öyle vallahi
ama onlar benim en birinci hikayelerim
anlatırdım da çocuklar inanmazdı
çok aksiydim, şımarığıdım diye”

“-ne nakısı valla melaike gibi bi çocuğudun da
gel velakin emme ben var ya
ipin ucu puştun elinde hani
başına olmadık işler getirdim”
“-geldi geçti,
çocukluk,.. varsın olsun
yine de pek güzeldi..
Allah bin kere razı olsun”