Kırk Sene Şiiri - Levent Özgeç

Karakoç uykusunu harman edip savurmuş
Rüyasında mübarek DÜŞ aramış kırk sene!
Aptala ibret için ne usanmış ne durmuş
Solucanlar da bile DİŞ aramış kırk sene!

Ne var ki; Bu gün hocam yazıyorsam o günü
İnan ki aratmıyor ne yarını ne dünü
Dünyamız dönse bile değişmiyor ki yönü
Bende her Mart ayında KIŞ aradım kırk sene!

Yutunca pantolonu etekteki desenler
İçindekini bırak pantol etekten inler
Sizleri bilmem ama benim gördüğüm binler
Yiğit olan hanıma EŞ aradım kırk sene!

Etrafıma bakmıştım gönülde yas gözde yaş
Ne gencinde belliydi ne ihtiyarında yaş
Karışınca sofraya haram lokma haram aş
Bu başımı koyacak DÖŞ aradım kırk sene!

Her bahar sabahında dolaşmaya çıkardım
Dilimden gözlerime hep ya sabır çekerdim
Göz yaşlarım düştükçe bu nefsime çökerdim
Kuytularda sığınıp LOŞ aradım kırk sene!

Aksam olsa kararır gördüğüm bu manzara
Diyerek yola düştüm geceler günden kara
Şeytan der insanlığı koy artık bir kenara
Adım adım yollarda LEŞ aradım kırk sene.
Adım adım yollarda LEŞ aradım kırk sene...!

M. Levent ÖZGEÇ