Kırk odalı köşkün gecesindeki yalnızlığı kadar
yalnızım içimde,
Hiçbir kimse yok,ne bir çıtırtı,ne bir ses.
Düşüncelerim bile,duvarlardan yansıyıp,
kulaklarımı sağır ediyor
“Kimse yok mu? ” diye,geziyorum tek tek odaları.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta