Kırk Küsur Şiiri - Mehmet Küçükyumuk

Güvenmek güzel yaşın kırk küsur iken
kendine.
Sırılsıklam aşık olmak birine
ve sevdiğini haykırabilmek aleme.
Yıllardır tatmadığın tatlarla
heyecanlanıp uçuyor gibi olmak,
Kuş kanadı yürekle tutup ellerini
ışığı sarar gibi kaplanmak güneşiyle.
Kapılıp rüzgarına sürüklenmek
coşkuyla her nereye ise oraya.
Yaşayamam sandıklarını yaşamak
dolu dolu.
Unuttuğun duygularla taşmak yeniden.

Cümlelerin aciz kaldığı düşündüklerinin gözlere - ellere gelip
anlatılıvermesi.
Gecelerin gündüz gibi olması,
hayatın gül bahçesine dönüvermesi birden.
Kalan yıllara sarılıvermek,
yaşamı yeni bulmuşçasına arzulamak,
Güzel şey hele yaşın kırk küsur iken.
Ya terk edilmek,
fırtına sonrası gibi yıkık, darmadağın,
sel sürüklemiş gibi örseli - bereli
Omuzlar düşük, gözlerde ışıktan
eser yok.
Kollar mecalsiz, ayaklar da öylesine, güvende yok artık kendine.
Ölümü özlemek, düşünememek yarını - yarınları.
Nefret,tiksinti herkese,her şeye.
Kötü şey be!
Hele yaşın kırk küsur iken terk edilmek…..