Kırk kalp Şiiri - Zekeriya Yıldırım

Saçlarını dağıtıp özgürce gezerdin,
Etrafına tatlı gülücükler saçardın,
Ürkek Ceylan gibi nazlı nazlı bakardın,
Çok yeniydin burada her şeyden korkardın.

Gülüşün bakışın bir başkaydı güzelim,
Çok hoşuma gitmeye başlamıştın benim,
Senin yanında zaman geçmesin isterdim,
Zaten istesem de durmaz zaman bilirim.

Bir Pazar günüydü açtım kalbimi sana,
Kondurmuştum bir buse hemen yanağına,
Nasıl heyecan verdi bilir misin bana,
Ömür verirdim birkaç dakikalık zamana

İlk kez aşık olmuştum ne güzeldi tadı,
Çok mutluydum benimde bir sevgilim vardı,
Seviyorum her şeyi, tek düşman zamandı,
Mevsim kıştı ama gölüm sanki bahardı.

Geçiyor günler bakarak birbirimize,
Hayattan zevk alıp, yaşıyorduk biz bize
Yalnızlığı paylaşır, oturur diz dize,
Bir an ayrı kalsak, bakışırdık göz göze.

Bilmem ki neydi o kara günde olanlar,
Başlamıştı sende sıra sıra yalanlar,
Bir anda kaybolup gitmişti yaşananlar,
Açtın kalbimde kapanmaz derin yaralar.

Ne yazık ki seni sevmek büyük hataydı,
Duydum olanları sanki dünyam karardı,
Anlamıştım ki senden bana yar olmazdı,
Yüzündeki ifade demek ki yalandı.

Yalan aşka kırılmıştı kalbim bir kere,
Harcamıştın kutsal sevgimizi boş yere,
Nasıl inandım verdiğin sahte sözlere,
Kaderime küserim yok ki başka çare.

Biliyorum artık bir anda her şey bitti,
O güzel günler mazide yok olup gitti,
Şu gönlüm bilmem ki sana nasıl sabretti,
Zalim felek, beni sana oyuncak etti.