Yine bir Kırk İkindiler vaktiydi,
İçimde esen gurbetin kendisiydi.
Bahtım ters esen karayel gibiydi,
Soluksuz nefeslerin sessizliğiydi.
Zamanın sorumsuzca akıp gittiği,
Tek kalmış hasretlerin bitirildiği.
Hüznün elem ile kol, kola gezdiği,
O ilk kar yağan akşamlar gibiydi.
Yosun tutmuş o taşların yeşilinde,
Çürüyen ağaçların kahverengisinde,
Aradım buz tutmuş gök mavisinde,
Yoktun yine sen, sabahların fecriydi.
İzmir 08.06.2006 – 18.10
Erdal ToygunKayıt Tarihi : 20.1.2007 23:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
saygılarımla....
Başkentin ruhları bunaltan
Sıcak yaz günlerini,
Nefesiyle serinleten
Kırkikindi yağmurları...
Küllenmiş
Hicran ateşlerine dökülen
Benzin sağanakları sanki...
Gül yaprağından süzülen
Yağmur damlaları mı?
Yoksa gözlerinden
Akan yaşlar mı?
Sevgilim,
Gönlüme böylesine dokunan,
Anlayamam...
...........
Dağınık saçlarından
Akşam esintisiyle gelen
Lavanta kokuları,
Kirpiklerinde ışıldayan damlalar,
Göğsünden yükselen
İsyankâr hıçkırıklar,
Cevabın oluyor,
Bu sonsuz vedaya...
Kaskatı donup kalıyorum,
Senden asla
Ayrılamam...
Ayrılık deminde sevda güllerini,
Göğsüne taktım solmasın diye,
Gizemli tüllerle sardım gözlerini
Başka biri kalbine girmesin diye...
Ankara’da
Serinletse de kırkikindi yağmurları,
Hasretlere mülteci yaz akşamlarını,
Faydasız, yazık ki sevda yangınlarına...
Artık iznim yok bu yağmurlara,
Hiçbir zaman yağmasın ne olur,
Çünkü tahammülüm kalmadı sevgilim,
Daha fazla yanmalara,
Dayanamam...
Güzel şiirinizi kutluyor, sağlık ve esenlikler diliyorum..
TÜM YORUMLAR (3)