Kırk derece ateş Şiiri - Nuh Tufan Polat

Kırk derece ateşte yanan hasta gibiyim,
Söylediğim hiç bir şeyi anlamıyor yüreğim,
Sürgündeki fikirler gibi, sürgünde yaşıyor gönlüm,
Hiç durmadan yazan kalem durdu ansızın,
Hiç durmadan akan ruhum akmadı durdu ansızın,
Kır derece ateşte yanan hasta gibiyim,
Gözlerin gözlerimden geçerken
Nasılda çarpardı kalbim,
Ellerin ellerimdeyken nasılda titrerdi içim,
Ne güzel günlerdi onlar! ...
Ne güzel günlerdi değil mi?
Kim bilirdi ki zaman
Bu kadar çabuk, bu kadar kısa
Bu kadar acımasız ve bu kadar nankör olacaktı bu aşka
Daha sana doyamadan
Seni tam saramadan alacaktı uzaklar seni.......
Ama yok yine rahat durmuyor dertler,
Açıyorum gönlümün kapılarını,
Tüm kırlangıçlar birer parça alıyor içimden,
Götürüyor uzaklara,
Hiç sana dert yananı oldu mu?
Kırk derece ateşte yanan hasta gibiyim,
Bir temmuz ayı idi değil mi?
Bir yazdı sanki hiç yaşanmadı değil mi?
Sanki hepsi bir yalandı...
Ne yaparsın şimdi
Kimlere bakıyor gözler, kimler bakıyor o gözlere,
Kimleri görüyorsun kimler görüyor seni?
Kim kimdi seni benden alan?
Baban mı ananmı
Yoksa şu çok sevdiğin hayat mı?
Memleketimde gurbetteyim.
Sen gittin ama kalbimi de götürdün gülüm! ....
Gülüm, gülüm, gülüm....
Sen gittin ama ben burdayım işte!
Resmini kaybettim biliyor musun?
Artık oda yok ellerimde,
Senden bana ne kaldı ki?
Ama yok halen daha içimi titretir!
Seni seviyorum diyişin! ...
Ben seni unuta bilir miyim?
Kırk derece ateşte yanan hasta gibiyim,
Zaten biliyorum böyle olacağını
Ben bile bile ateşten bir gemiye bindim
Bırak biraz çekeyim günahlarımı
Bırak yansın bu günahkar, sevdanın ateşiyle
Offfffff! .......
Kırk derece ateşte yanan hasta gibiyim,
Her gece, her yıldıza kalbimden bir parça astım,
Kaldır başını, bak gökyüzüne, orası benim
Ben oradayım işte! ..
Ama sen içimdeki sevda güneşisin
Sen doğdun mu ben sönüyorum gülüm,
Gülüm, gülüm, gülüm! ...
Kırk derece ateşte yanan hasta gibiyim,
Sen olmasanda burda ben yine yakıyorum tütsülerimi
Ben yine tarıyorum saçımı
Yine bildiğin gibiyim işte,
Ben yine bıraktığın benim işte,
Kırk derece ateşte yanan hasta gibiyim,
Eyy tabibim!
Söndür şu cehenemi yeter dayanamıyorum,
Saçından esen rüzgarı bekliyorum,
Gözünden benim için inen bir damla yaşı bekliyorum,
Alev alev yanan ellerini bekliyorum.
Ama yok hayır sen saçını rüzgara verme üşütürsün,
Ama yok hayır sen aglama üzülürsün,
Ama yok hayır sen ellerini uzatma ben tutamam.
Ellerin boş kalmasın! ...
Gülüm,gülüm,gülüm! ...
Bırakta bu hasta adam yansın için için,
Ne de olsa küllerimi savurur son nefesin! ...