Kırk Çığlık Kırk Haiku Şiiri - Oktay Yivli

I
Yazıldığı gün belliydi
Kâğıdı doldurmasından
Ortak güncemizin bittiği

II
Ne kaldı senden bana
Senden bana ne kaldı:
Güzden kalan bir acı

III
Beni beklediğin o parkta
Kimseler yoktu
Unutulmuş bir güzden başka

IV
Ortak güncemizi
Kapattığımı sanmıştım
Güz yeniden açtı

V
Ne kadar da masum
Aslan gövdesinde
Eşek gözleri

VI
Bilirim hiçbir yararı yok
Ormanda, senin ormanında
Köpekler gibi ulumanın

VII
Yarasam, vampirim benim
Sana ancak
Taze bir kanla dönmeliyim

VIII
Yeni bir benle her gün
Kapılarına dayansam ben
Emsen, kanımı tüketsen

IX
Neydi beni sana çeken
Seni bana iten?
Gecikmiş bir soru bu

X
Seni arzuladığım bu yatakta
Şimdi seni
Unutmaya çalışıyorum

XI
İçinde doğduğum
Ülkemdin sen benim
Şimdi kendine sürgün göçebeyim

XII
Neydi bağlayan bizi:
Kopmaya yazgılı
Pamuk ipliği

XIII
Sen yoksan
En güzeli
Kabul etmek ölümü bir uykuda

XIV
Güneşim, tanrıçam benim
Gün geceye evrilince
Bir bilsen ne arıyorum seni

XV
Ey tutkuların annesi
Acıya doydum
Öteki memenden emzir beni

XVI
Ne yaşadık biz sahi?
Dönüp baksak ardımıza
Ardımız bir yangın yeri

XVII
Denizim sanıp
Irmaklar gibi koşmuştum sana
Şimdi bir hiçim

XVIII
Sen doğurdun beni
Ellerinle öldürmelisin
Kederi anlamasın diye yüreğim

XIX
Aynı şehirde
Otursak da seninle
Hiçbir sokak sana çıkmaz

XX
Aşkın uslanmaz çocuğu!
Yenildin yine
İçim dışım hüzün

XXI
Bedenin
Her şeyim benim
Cennetim

XXII
Ah, ne yaptım ben
Kendi elimle ayırdım
Tenimi teninden

XXIII
Gördüğüm her bedende
Arayacağım seni
Bulamayacağımı bile bile

XXIV
Canımı acıtıyorsun
Canını acıtıyorum
Aşk sonsuz bir işkence

XXV
Yitirdim seni neden?
Yitirdiğimi bilmeden
Ölsem bu kadar üzülmezdim

XXVI
Sen gitmeseydin eğer
Zaman her dakika
Batırmazdı çivisini yüreğime

XXVII
Tanrım, sevmekten
Sakınmayı öğretmedin
Unutmak için güç ver

XXVIII
Bunca gün, bunca zaman
Bedenlerimiz sorgulasın
Nerde, nasıl, kiminleydik?

XXIX
Hiçbir içki bilirim
Susuzluğumu dindiremez
Ağzından içtiğim şaraptan sonra

XXX
Gökler evim
Rüzgâr atımdı
Dudakların dudaklarımdayken

XXXI
Neydi o günler cancağızım
Rüzgâr gibi gelip geçen
Rüzgâr dinmiş, yaprak kalmış

XXXII
Günlerin şarabını içtik
Geride tortu kaldı:
Bir güz artığı

XXXIII
Aşkın örsünde
Dövüldükçe ben
Sana sığınacağım

XXXIV
Güneşin içinden gelmiştim sana
Gün yenilince karanlığa
Şimdi aysız bir geceyim

XXXV
Onu bedenimden sen ayırdın
Kalbim:
Bitmiş aşklar mezarlığı

XXXVI
Lânetli melek
Soğurdum şiirini senin
Şimdi yalnız bedensin

XXXVII
Tanrım, ne büyük acı bu
Bağırsam, kocaman bağırsam
Gökyüzü çığlığımla dolacak

XXXVIII
Bütün sözler bitti
Bir yılan gibi geceye sokuldun
Şimdi bir çığlıktan başka neyim ben

XXXIX
Sen içimdeyken
Attığım her çığlık
Diğerini tutuşturuyor

XXXX
Kırk değil
Bin çığlık atsam az
Kâğıt bitti

(Eskişehir-Ankara, 14-16 Kasım 2003)