41 evrende
40 yaşam var hakkını alan
bir de bu ölümlü dünya
41 evrende
40 çiçek açmış alına al moruna mor
bir de bu çorak tarla
40 ağaç yeşilden yeniden doğdu
birinin sonbaharda saati durdu
40 şarkıda 40 halaya duruldu
biri vazgeçti, ağıt oldu
40 kuş havalandı göğün bağrına
biri usulca uzandı toprağa
kapısı çalıyor tanrının
bir ses: “Benim ben, alacaklın!”
bir elinde şarap, bir elinde keder
ömür bu kadar mı eder
bakışı aldın, gözü bıraktın
şarkıyı aldın, sesi bıraktın
beyazı aldın, siyahı bıraktın
sözü aldın, soluğu bıraktın.
…
soluğu da aldın.
…
soruyorum şimdi
tanrı bizi böyle mi sever
41 evrende
gözyaşı döküldü tam 40 damla
hepsi ona, hepsi veda, hepsi rüya
Kayıt Tarihi : 3.9.2024 10:09:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
