Taşıyorum kendimi kırk beş senedir aynı ayaklarla
Bir gün bir yerlerde baygın bir köy kokusuyla karşılaştım
Sendendir diye saklıyorum koynumda
Burnumun direğini sızlata sızlata.
Çocuk yaşta ağaçlara tırmanırken canımın yanmasını
Baygın bir köy kokusunda hatırladım
Unutulmuş düşlerde hatırladım
Artık canım yanmasada rüzgara bıraktım kendimi
Bir köy evinden sokaklara,bir başka aleme
üzgün, kırılgan bir adam edasıyla dolanıyorum
Köy çeşmesinden eğilip su içiyorum
Derin bir nefesle dolduruyorum içime her şeyi
Yolum yokuş yukarıda olsa koşuyorum
yaşıyorum yaşamaksa..
Kayıt Tarihi : 16.1.2008 15:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (3)