Kırk beş yıldır ilk defa kalkamadı yerinden
Gözlerime bakarak iç çekti ta derinden
Kırk beş yıldır ilk defa beni uğurlamadı
Kahvaltı sofrasında beni ağırlamadı
Hoşçakal diyemeden çaresiz boyun büktüm
Kırk beş yıldır ilk defa kapıyı kendim çektim
Sokaklar çıkıyordu bendim çıkmazda olan
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla