Kırk beş yıl Şiiri - İsmet Anik

Kırk beş yıldır ilk defa kalkamadı yerinden
Gözlerime bakarak iç çekti ta derinden
Kırk beş yıldır ilk defa beni uğurlamadı
Kahvaltı sofrasında beni ağırlamadı
Hoşçakal diyemeden çaresiz boyun büktüm
Kırk beş yıldır ilk defa kapıyı kendim çektim
Sokaklar çıkıyordu bendim çıkmazda olan
Ondan önce ben bittim oydu elimde kalan
Artık iş-güç yok dedim döndüm evime geri
Gözleri parlasa da yok dizlerinin feri
Onu ziyadesiyle memnun etmiş gelişim
Ellerimi tutarak gitme dedi Zelişim

2312/2021 - İ.ANİK