Kırk beş Şiiri - Yusuf Işık 3

kırkbeş

Saymakla tükenmezmiş
Geçen yıllar derlerdi de
Yaşamadan mümkünsüzlüğünü
Hesap etmeye
Ömrüm yetmeyecek gibi

Sensizliğe alışamadım anne
Ardında bıraktıklarını
Sen hiç bilemesen de
Yokluğunun kör karanlıklarında
Yolumu bulmaya çalışırken
Hangisi en doğru idi
Bir gün olsun öğrenemeden
Körlemesine gidip durdum
El yordamından farkı yoktu ki

Biliyorsundur belki de
Torunların oldu büyüdüler
Koca koca okullar bitirdiler
Ama benim diplomalarım
Eline sayamadığım ilk maaşım
Bir kere olsun dinletemediğim
Şarkılarım türkülerim gibi
Öksüz ve yetim kaldı kırkbeş yıl

Taa yüreğinden dilersen
O seni göklerden görür izler
Eksildiğin mutluluğu
Kocaman gülümsemesiyle
Okşar sever sarılırmış derler
Yüreğimin en derininden
Hani o dağları bile delen
Koskoca bir nara atar gibi
Çok özledim anacım desem
Sarılır kucaklar gülümser
Bi kerecik öper misin anacım?.
30.11.25