Kırk Ay Şiiri - Aynur Yazıcı

An gelir...
Yürek faslına gömer kendini.
Kelâm uçar gider.
Öylece durursun sessiz.
Konuşsan
Toprağı incitecekmişsin gibi...
Ağlasan
Sessizliğin feryadı çınlayacak
Kulaklarında...

Bir insan ölmeden önce
Gönderir mi kendini?
Yarım asırlık hayat arkadaşı
Tutunacak tek dalıymış gibi,
Kırk aylık bir yolculukla
Buruk bir kalple
Düşer mi ardına?

Ve bir cuma akşamı
Vuslatını mı bekledi?
O temiz yürekler...
Dillerde selâmet duasıyla,
Düğün müydü,
Bayram mıydı?
Bilemedim ki...