Kırk Akıllıya Bir Deli

Güneş bütün kızıllığını takınmış,
Kavurucu ikindi güneşi iliklere işliyordu,
Ahali toplanmış, kurbanlar kıbleye çevrilmiş,
Bıçaklar çoktan kınından çekilmişti.

İleri gelenler bir konuda hemfikirdi,
Sorun çoktu ama; dile getirecek lider yoktu ortada.
Herkes bir birinin gözünün içine bakarken,
Karakaçanın üzerinde çıkageldi Kazım Efendi;
Meraklı bakışlarla kalabalığı süzdü;
Olup biteni anlamaya çalışıyordu,
Dayanamadı;
-Hayrola ağalar, nedir bu telaşınız?
-Bu hazırlıklar da neyin nesi?
Bakan gelecekmiş dediler bir ağızdan,
-Gelsin ağalar gelsin, geleceği varsa,
bizimde diyeceklerimiz var. Dedi,

Beklenen misafir bir türlü gelmiyordu,
Neşe kıraathanesinin önündeki heyecan
Yerini endişeli bekleyişe bırakmıştı ki;
Tozu dumana katarak gelen araç,
Kalabalığı yararak içeri girdi,
Yapmayın demeye kalmadan,
Kurbanlar çoktan kesilmişti.

Bayram sevinci yaşayan çocuklar gibiydi herkes,
Elini sıkabilmek ümidiyle sıraya girmişlerdi,
En başta da Kazım Efendi,
Kırk yıllık arkadaşı gibi elini sıktı, boynuna sarıldı,
-Hoşgeldiniz dedi; Tam Hükümet Konağının önünde.

İleri gelenler aralarına almış,
Koyu bir sohbete koyulmuşlardı,
Ahali ay şeklinde çevrelenmiş,
Can kulağıyla dinliyorlardı.

Hoş beşten sonra;
Bir isteğiniz var mı diye sordu?
Söyleyecek çok şey vardı ama;
Kavut yutmuş gibiydi herkes,
Sağlığınıza duacıyız diyebildiler.

Gözler Kazım Efendinin üzerindeydi,
-Şey dedi; bizi hazırlıksız yakaladınız bu sefer,
Bir dahaki gelişinize isteklerimizi sıralarız teker teker.

Kasketini eline almış, ceketini düğmelemiş halde
İleri atıldı deli Rıfat;
-Efendim, burada hayvan çok.
Herkes donup kalmıştı!
Ne diyor bu adam diye baktılar,
Deli Rıfat sözünü yineledi;
-Efendim, burada hayvan çok, bize bir baytar...

Hepsinin isteyip de dile getiremediğini,
Bir çırpıda söyleyivermişti,
Derin bir oooh çekti! Ulema.

15.10.2003