Kırk Akıllı Çıkaramadı Şiiri - Ömür Düzen

Gezinirken buralarda ayaklarım pek yorulmuş,
derken dehşetli bir kapı gördüm, açık unutulmuş.
Sorgu etmeden kimseye, daldım hemen içeriye
Ahır kapısıymış açık unutulan, dünya diye.
Çokça gezindim burda kalabalık içinde yalnız
Yalnız kaldı yine akıllılar içinde, ben akılsız(!)
İçinde fikir olmayan beyin taşıyor, ınsanı,
Düşündükçe gülerim düşünmeyen bunca hayvanı.
Fikirler ki bir taştır tam da beyne acı vermelik,
Beyin ki bir deliktir tam da hakikate ermelik.
Kırk akıllı çıkaramadı bir taş attım deliğe,
deli diyorlar Ömür’e, burada dönmüş deliye…