Kırk Şiiri - Zennun Akdağ

Eğri yaşlı bir ağaç olsam
Kuşlar konsa dallarıma
Kavuğumda çocuklar saklansa
Onlar oynasa ben ağrısam

Yaşlı eğri bir ağaç olsam
Suya dallarım ulaştığında kesilse acısam
Yağmurda ıslansa yapraklarım üşüsem
Güneşle sevişsem ilkbaharda
Saldıkça köklerimi toprağa yaşama bağlansam

Eğri ince bir ağaç olsam
Sevgililer adını yazsa, kalp çizse yüzeyime
Yüreğime ateş düşse kanamasam
Bir orman yangınında yansam
Okyanusa küllerim savrulsa aldırmasam
İnsan olsam postum namazgâh olsa yaban domuzlara

Ah yaşlı eğri bir ağaç olsam
Dallarım denize dökülse ıslansam
Sonra bir gün kurusam kesilsem
Arzuhalciye kâğıt
Kalem olsam çocuk ellere

Eğri yaşlı kuru bir ağaç olsam
Odun olsam yoksulun sobasında
Yağmur olsam, bahar ölsem
Kibrit çöpü olsam çiftçinin sigarasını yaksam

Zulamda ki saklı sevgili
Bu gece geç saatlerde kırkıma gireceğim
Annem bilmeyecek
Kimse kutlamayacak

Hani kızım da olabilirdin sevgilim de
Şekerde bile yok bu kadar glikoz
Karnım tok cepte üç beş kuruş takımım yenik
Bir iyi bir kötü hayat işte
Üstelik iki birayla da çakırım