Somurtmak zamana iki büklüm
Yoluna karanfille gittiğim ışık.
Tütünlerin içinde emekçi ayrılığım
Bu sefer beni bırak kalbimdeki kırışık.
İlk ışık balkonumda badem tanecikleri
Bir karanlık okşadı,umutsuz yaşıyorken
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta