Kırıntıların Fantezisi Şiiri - Veysi Çakır

Boşalmış bir sandalyenin zevk çığlıkları düşecek sokağa
Birazdan bir pencerenin en adi romantik köşesinde
Gözü kara öyle bildiğini yapan
Alnında ter başında ıslanmışlık, öylece bakacak yukarıya

Naletini okuyacak bir köşeden pencerenin en adi romantikliğine
Fantazinin sadece birden karşısına çıkan bir yevmiye teklifi
Eve vardığında pişirilen kurban eti
O yüzdendir kızmışlığı bilmediği pencerelerdeki faztazilere

İsyana bir gülümseme ve ardından bir sokak terimi kadere
Görmemişlik derler ya onun adına, başı eğik öylece bakar
Ardından kadere en ince bir küfür daha
Söylenip durur içmemişliğin sarhoşluğunda

Bir türküdür tutturur bastığı toprağa ritim olarak
Adaletin bumu dünya, ne yar verdin ne mal dünya
Ekmek kırıntılarının düştüğü bir demir kase
Uyanır, vazgeçip isyandan şükretmeye başlar

O an gelmiştir dünyanın en mutlu anı
Koyar başını yastığa bir öpücük kondurur mutluluğa
Unutmuştur pencerede ki ahlaksızlığı vazgeçmişliği
Bir fantazi düşler sabaha belki ansızın bir iş çarpar suratına