Şurda arka cebimde taa çocukluğumdan kalma kırıntılar var...
Kimi arkadaslarımdan, kimi annemden arta kalanlar..Allahtan arka cebimde de unutu veriyorum...
Sahile her çıktıgımda aniden annanem yanımda bitiveriyor...birlikte hiç konuşmadan arka cebimdekileri balıklara atıyoruz...Bitmiyorlar bir türlü, el attıkça artıyor sanki...
Keske cebim delik olsaydı da saça döküle bitirseydim..zamanın sanki bonus etkisi var...tasidikça artıyor kırıntılarım...
Kayıt Tarihi : 17.9.2005 19:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!