Kırımlı miktad amcama Şiiri - İrfan Korkmaz

KIRIM KÖYÜNDEN MİKTAD AMCAMA

Gönül bu geriye döndükce yanar
Yandık ca eskiler hatırlar anar
Şimdi göçmen olmuş şu eski çınar
Kökünden ayrılmış bir dala döndüm

Yozgata yerleştim kırım köyümden
Kimse kalmaz kırımdaki evimden
Bir türlü silinmez dima beynimden
Gurbet de yalınız bir kula döndüm

Büyük bir ailenin temsili bendim
Çok acıları da sabrımla yendim
Hayatta evlat dan acıda gördüm
Şimdi ben yurdumda bir ele döndüm

Ailem sağlamdı yiğit bir kadın
Köyle anılırdı bu benim adım
Allah bir dert verdi kalmadı dadım
Şimdi sakin esen bir yele döndüm

Güvenirdi herkes ilimde emin
Sağlam bir geçmişim sağlamdı zemin
Verdiğim söz var ya gibiydi yemin
Şimdi durgun olan bir göle döndüm

Yenirdi aranmaz ekmeğim aşım
Misafire bir gün eğmedim başım
O şimdi yatalak hamarat eşim
Ah kendi halimde bir çöle döndüm

Miktad ağa denir herkes güvenir
Açıktı hanemiz ekmeğim yenir
Çevremde herkes beni iyi tanır
Şimdi uğranmayan bir yola döndüm

Hayatımda hiç de haksız olmadım
Kendimin olmayan dönüp almadım
Razıyım hakkıma bir şey çalmadım
Ya kendi halinde bir kula döndüm

Akçadağ soyadım layıkı oldum
Yıllarca korundum hep dürüst kaldım
Kendimi kaderden akışa saldım
E gayrı kocadım bir pula döndüm
E gayrı kocadım bir pula döndüm

İrfan KORKMAZ
11/12/2013