Beni toplayın. Un ufak olmuş bileğimin bütün sancılarını bir araya çağırın. Sırtıma öyle vurun ki düşeyim. Öyle bir düşeyim ki bu acı düşüşümden ötürü diye kandırayım kendimi. Bu sızı ne nefes aldırıyor ciğerime ne de yutkunmama izin veriyor. Beni toplayın ve bir çöp poşetine atıp sıkıca bağlayın. Kör bir düğüm atın üzerime. Bileklerimin kan kokusu sızmasın dışarıya.. En dipsiz kuyulara atın beni duyulmasın ölüm çığlıklarım. Ve bir not düşün poşetin üzerine.“Kırılacak can var içinde! ” Kırılmış un ufak olmuş 'can' var içinde..
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta