Kırdım tüm kapıları,
Atın önünde et,
İtin önünde ot.
Kırılan kapıların feryadıydı bu,
Kırılan kalplerin feryadı.
Kalp bir kapı,
Binbir gönülde,
Bir gece, ardı sıra
Bir kere belli edilmemiş duygularla,
Kırılan kapılar;
Bu sefer olmadı olacak...
Sen taşıyıcısı kutsal acısın
Öyle büyük ve kızgın
Bir martıyı boğazlayan acıların
Teke tek çarpışanı mağrur ve dik.
Ve insanlar;
Acı çekmeyi göze alamazken,
acısız yemek yemez,
Böyle pervasız,
Onursuz ve kirli.
Tüm bunlar senden ayrı
Sensiz açabilmeyen çiçek değil elbet,
Yağmurları kıskandıran yüzün,
Çöl ortasında ki çiçek
ve ben kırdım tüm kapıları,
Üzülmedim,
Senin kalbini kırdığım kadar.
bir kere dinleseydin,
inan bana
yemin ediyorum; pişman bile olabilirdim...
Kayıt Tarihi : 12.1.2011 23:20:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!