Kırılmış Hayallerim Şiiri - Yusuf Çatal

Hayal kırıklıklarım var benim
Kırık bir su bardağım ve kesik dilim
Dilimde kırılıyor kelimelerim
Sanki hasat mevsimi mahsulüm talan
Yağmur yok toprağım çatlamış çorak
Suyunu bulamamış hislerim var benim

Hayal kırıklıklarım var benim
Karanlık gecede uyanıp ürkek
Uzanıp annesinin soluklarına
Sıcaklık bulamamış bir yavru gibi
Titrek yalnızlıklarım var benim

Bir istasyon yaşıyor rüyalarımda
Terk edilmiş bir salon soğuk betonlar
Yolcuların biri ben birde göçmen kuş
Müzmin bir bekleyiş, üşüyor ayaklarım
Tehire razıyız gelmez bu tren
Hayali bir siren çınlıyor gibi
Durağı burada değil umutlarımın
Hiç gelmeyecek hayallerim var benim

Evet hayal kırıklıklarım var benim
Heceleriyle boğan cümlelerim var
Daha çok cümlelerde boğulmalarım
Kovmalarım odamdaki gulyabaniyi
Gündüzlerime doğan gecelerim var
Benim hayallerimde kırıklarım var

Aradım hayata dair ümitlerimi
Anlamayı unutmuş kalıp suratlar buldum
Ağlamayı unutmuş beton kalıplar…
Vardı Et yığınlarından beklentilerim
Boş döndü kullara açan ellerim
Hayal kırıklıklarım bundandır benim