Kırılmış Bir Ömrün YAN Etkisi

Öyle keskin bakıyordu gözlerim,
öyle duru...
Hangi y/an/a dönsem, ''Aşk'' a dolaştım..
Anılarca suskunluk biriktirdim ceplerimde..
Haykırmak isterken,buruk bir tebessümle
Lâl oldu yüreğim,
Kan ağladı g/özlerim...
Ah! Gönül,
Z/an/lı bir yalnızlıkmış kaderin...

ıı

Aynı solukla.yıldızlara nefes vermedik mi?
Aynı kainat'ı sahiplenmedik mi?
Aynı kurşunla vurulduk da,ölmedik mi?
Bu sualsiz infaz,
Bu kin,bu öfke niye?

ııı

Ah! Kendim;
Batını,Zahir gözlerden g/izledin de;
Kendini,kendinden gizleyemedin.
S/us/dun...Y/an/dın,
Nakurundan düşen mâna ile gözyaşında dillendin,
Anda gördüğün ''Nur''..Sebebin..

ıv

Ey! Ömrümün en gereksiz hüznü
S/aklımda düş bahçelerime,kurduğun t/uzaklar
Yitirilmiş zamanların,amansız yolcusu
Soylu ruhlara aykırısın...

v

Hangi kuytularda sakladın ihanetlerini
Hangi faili meçhul cesetlerin boynuna urgan yaptın yüreğimi,
Hangi kör karanlıklarda yitirdin,tövbelerini de
Gün yüzüne hasret yüzümü; yâr yüzüne haram kıldın.
Devrik tümcelerimin,g/iz/siz öznesi,
Hangi su p/aklar şimdi seni...