Kırılmaz Kırıklıklar Şiiri - Soytarı

Seni sevmek bir başına kalmak gibiydi
Uzak diyarlarda
Ve tükenmekti en tükenmez sanılan
Kalemin mürekkebiyle
Boş bir odada duvarlarla konuşmaktı
Seni düşünmek
Ve titremekti yazın ortasında
Aşkından
Umursamaz takıntılarından
Soyunmaktı
Seni özlemek
Usanmadan solmaktı
Her baharda
Ve hayâsızca gülmekti
Kanamaların ortasında
Kabuk bağlayan tutkulara
Senin yanında olabilmek
Ve ölmeden defalarca ölmekti
Gözlerine bakmak
Umutsuzca
Ve vazgeçmek senden
Düşünmeden
Kırılmaz kırıklıklarda kırılmaktı
Seni sevmekten öte seni sevebilmek
Şairinde dediği gibi;
“Senin beni sevebilme ihtimalini sevmekti”
Yüzüme tüküren yuhalamaların ortasında
Gurursuzca!

(20 Haziran 2011,İzmir)