Kırılmak Şiiri - İrfan Kaban

güneş aya vurmuş
ay duygularıma
duygularım dünyama
günler neyse de geceler hüzün sokuyor havama
gecenin el ayak çekilmişliğinden olsa gerek
kendimi dinliyorum
kendini dinlemek fena
yazıklanıyorum
bana olan bir şey yok diyor güneş
senin kırgınlığın kendince kuruntu
sanır mısın hallerin evrenin umuruydu
kolaysa kırılma
kırılma kolaysa
keşke güneş de kendine dönebilseydi
dosdoğru vurmak varken alnına kirin
akıl edip de güneş,kırılmayı ışık ışınlarından sorabilseydi
Ay vurmuş kir-e
Kir benzer albenili bir şeye
Ay vurmuş gecelere
Ay vurmuş geceler günlerim gibi
Lekelerle uzanır temiz hayaller ötelere
Lekelerle gömülür hayaller gerçeğe