Kırılan kalp değildi bir tek,
Gökyüzüne uğrun yolladığım,
Adından ibaret duam kırıldı...
Sana çıkan onca söz,
Kalem kırıldı,
Kelam kırıldı,
Selam kırıldı...
beklenmedik bir fırtınaydı gelişin...
uyandırdın sessizliğimi aysız gecelerde
yaralı bir deniz gibi hıçkırdığını
bir fanus altında sıkışıp kaldığını..
aşkla kenetlenen kalplerimizin..
me'yus olduğunu,bunaldığını
Devamını Oku
uyandırdın sessizliğimi aysız gecelerde
yaralı bir deniz gibi hıçkırdığını
bir fanus altında sıkışıp kaldığını..
aşkla kenetlenen kalplerimizin..
me'yus olduğunu,bunaldığını
Yalnızlık aşığın kaderi belki...
Kırmak en çok maşuka yakışmadı... Teşekkürler Halit bey...
"Kalp kırılınca" verilen bütün çekler karşılıksız çıkmaya başlar.
Taraflar yalnızlaşır.
Sert yalnızlık nöbetlerini katlanılır kılan sabır, kavuşma ve randevu beklentilerinden doğar.
Güzel şiirinizi beğeni ile okudum.
Halit Korkmaz
Naçiz
Yalnızlık aşığın kaderi belki...
Kırmak en çok maşuka yakışmadı... Teşekkürler Halit bey...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta