Kırılan kalp değildi bir tek,
Gökyüzüne uğrun yolladığım,
Adından ibaret duam kırıldı...
Sana çıkan onca söz,
Kalem kırıldı,
Kelam kırıldı,
Selam kırıldı...
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Yalnızlık aşığın kaderi belki...
Kırmak en çok maşuka yakışmadı... Teşekkürler Halit bey...
"Kalp kırılınca" verilen bütün çekler karşılıksız çıkmaya başlar.
Taraflar yalnızlaşır.
Sert yalnızlık nöbetlerini katlanılır kılan sabır, kavuşma ve randevu beklentilerinden doğar.
Güzel şiirinizi beğeni ile okudum.
Halit Korkmaz
Naçiz
Yalnızlık aşığın kaderi belki...
Kırmak en çok maşuka yakışmadı... Teşekkürler Halit bey...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta