Kırılma Şiiri - Ahmet Baris Ay

ılıklığı ateş ve suya ayırdım
bir mağranın kuytusunda kibrit çaktım karanlığa
durdurmak için zamanı
yelken gerdim iki dağın dorukları arasına

kuru yaprakların kırılganlığı saklı
çıtırdayan adımlarında
taş taş dökülmüş şehir
derin çatlaklar var
Medusa`ların alınlarında

ıslak toprakta otların kardeşliği
çiçek çiçek kırılıyor toprağın karası
altındaki ölümden
üstündeki yaşama geçerken

bir korkudur uğuldayan
yüksek dallarında ağaçların
bir savaş gizliyor kendini
iki ordu kafa kafaya birbirine girmiş

renk var taşlarda
koku var
ölümün sertliği var
geçen binlerce yıla direnen

ses yok

öyle duruyorlar düştükleri yerlerde
tarihin ser verir sır vermez sırdaşı taşlar

kaldırsam bütün taşları tek tek
ölülerin ürperten bakışlarını görürüm
ezilmiş toprağın
oyulmuş gözlere benzer çukurlarında

22.03.2009