Kırılma Şiiri - Şerafettin Kaya

Ömrümü kuşlara döktüm.
Döküldüm çatısından hayatın

Çıplak sözler akıttım, kısa öfkeler,
yalnızlıkların kırılan yüzlerinden
kayarak geldim...
Aklınıza çarparak çoğalan yalnızlığın
kalbine dokundum...

Gördüm;
ayrılıklarda gezinen gözleriniz,
yırtık ayaklarımdan başka
her şeye kör...
Yeter buraya kadar;
işte burada durun
ağzı kalabalık söz yalnızlıkları
müsaade edin
kendi yatağında aşka ağlayan ırmak,
oyar yatağını
siz söylemeseniz de türküsünü.

Sen kalbime dil uzatan;
galiba gözlerine bakarken
dalgınlığımdan,
unutmuşum kapatmayı kalbimi...

Bundan böyle yarayım
bütün ayrılıklara

Hadi kuşlarla sevişin...