insanlar böyle varlıklar
ne yaparsın
tüketebildikleri kadar varsın
tüketilebildiğin kadar kalırsın
sonra ne olur bilir misin
çeker gidersin
insanlar böyle varlıklar
ne yaparsın
mutlu edebildiğin kadar sevilirsin
acı verdiğin zaman gönderilirsin
ah keşke acı ve mutluğun bi tarifi olsaydı
adamakıllı öğrenirdin
ama bilemezsin
kendince savlar üretirsin
belki dersin, kırılmayı öğrenirsen
kırmaktan korkarsın
belki de
için kan ağlasa da
damla damla dökülse de yüreğin
ateş ruhunu sarsa da
yumruklarını sıksan da delicesine
gülmeyi başarmalısın
insanlar böyle istiyor
onların canını sıkmamalısın
hep güzel söz söylemeli, methetmelisin onları
sakın ha.. önlerine taş koymamalısın
üzmemek için kimseyi
gözlerine varmadan ateş
yüreğini söndürebilmelisin
öfkeni yutup, sevgiyi sunabilmelisin
ha bunu yapamıyorsan bir köşeye çekilip
aynayı alıp karşına tüm nefretleri kusup kendine
acıları çekip gündüzlerden
gecenin uyku sersemliğinde ağlamalısın
kimseleri uyandırmadan
kendini acındırmadan
inleyebilmelisin
insanlar böyle varlıklar
ne yaparsın
isa kırgın bugün
kimse üzerine alınmasın sakın
ama şunu unutmayın
isa geceye hayrandı
güneş onu kırmadan önce
isa ne diyor anlayabilir misiniz…
02.VI.09
İsa YılmazKayıt Tarihi : 12.7.2009 14:38:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!