Kırılır Kanadım Kolum Şiiri - Yavuz Erdin

Bir kelebek uçuşunun narinliği gibi.
Sana titreyen şu gönlüm.
Kanatlarımı açıp uçmak istediğim her seferde.
Fırtınalara tutulur, kırılır kanadım kolum.

Neden uzaklardasın, neden ulaşılmaz.
Yada yakınsındır belkide, korkum uzattığım el tutulmaz.
Eğer kanatırsan beni o yaralara çare de bulunmaz.
Fırtınalara tutulur yine kırılır kanadım kolum.

Emin ol sana nefes olup sarılmakta isterim.
Yalnızlık kaderimiz olmasın artık derim.
Mutluluk... Bir parça mutluluk bulur muyum bunun derdindeyim.
Bir güzel sözüne, bir ümit veren gülüşüne
Dayanamam uçar sana gelirim.
Ne fırtınalar tutar beni ne kırık kanadım kolum.

Mümkün mü sence, mümkün mü birlikte güzel şeyler yaşayabilmek?
Makûs talihi yenip kaderi sil baştan yazabilmek.
Sevdama kucak aç ne olur zor değil karşılık vermek.
Eğer gelirsen... Eğer gelirsen bana
Ne fırtınalar tutar beni ne kırık kanadım kolum.
İstersen senin için yeniden doğar
Kozasından çıkan yine bir Kelebek olurum.