Kırılır Kalem, Söz Susta Kalır...deneme

darmadağınık içim, bir yenilgiyi yeni bitirmişim
toplamalı kırıp dökülenleri
pencereleri açıp havalandırmalı, çürüyen sevinçleri...

bahçemdeki ağaçlar çiçek açtı
yaz gelmeden yeşile boyandı yaprakları
benden önce bir ressam boyamış olmalı
ondan önce davranıp tek bir fırça darbesiyle maviye boyamalı semayı...
yine geç kalınmıştı, usta bilmediğin bir zamanda kullanıyordu fırçasını!

biraz daha sabır ömrüm,
temizle dip köşe her yanını
dört tarafı mahmur değil yaşamın
olduğun gibi güne çıkmalısın...

uyandın farkındayım
bir bülbül öter duymaktayım
dalında solan gülleri budayıp
yeni tomurcuk için hazırlanmalıyım...!

susma sen sakın bülbülüm
susma konuş benimle ara sıra
bazen fırtınam yakalar seni
işte o an sussan, yeter bana!

kilitleri paslanmış kapıların
misafirim olmadı uzun zamandır
alışkanlığımdı ömrüme kattıklarım
yanılgılarım oldu diye, pişman olmadım!

tanımak birini, ona inanmak çok zor...anladığım!
yine yanılgılara düşmekten korkarım
kırılır kalem, söz küskün kalır
gece, zifir karanlığını gözlerime örter...anlarım!

üşürüm, sanki içime kar yağar
sarılacak sarmaşığı evime sarmadım
bilmem sevgili var mı, buzları eritecek
hayatın özünü gökyüzüne nakış edecek!

varsa gelsin, buz tutmasın son ümidim
varsa gelsin, titreyerek yansımasın kandilim
cisimden vazgeçtim...özüyle har olup gelsin!

16/06/2005-16:24