Kırılganlık Şiiri - Mustafa Süreyya Sezgin

Kırılgan bir dönemdeyim.
Ruhumun eski diklenişleri yok artık.
Zaten zaman da yok direnmeye.
Yitip giden gençliğim gibi,
Tüm kalelerim düşüyor tek tek.
Ve sen beni hala anlamadın
Anlayamadın yirmi beş yıl boyunca
Zaten ne zaman anladın ki
Şimdi anlamanı bekleyeyim?
Kucağındaki renkli boncuklar gibi
Yarattığın eften püften nedenlerle
Gölgeliyorsun
Öz veriyle yarattığımız bu evreni.
Kırıyor ve kırılıyorsun
Anlamıyorum bir türlü
Bütün bunlardan
Ne kazanıyorsun?

İstanbul, 14.06.2005