Kırılganlar Şiiri - İnan Karataş

Kırılgan sebepler uzanıyor upuzun ırmaklar önünde Uğultuların üşümeleri acı bir gülümseme kokusudur doruklarda.
Kuşatılmış gözler yağıyor kuytu alanlara göstere göstere.
Vurdumduymaz sarsıntılar koyu sabahlık içindeyken
Bir kuruluk ininde ısınmamış hayaller, görünmeyen tuhaflığa doğru
Yıkılan beytler kalıntısında irkilen beyazlıktan libaslardır.

İrkilen şuurlar gömülüyor koflu yüreklerin açmazında süregelen
Kafalarda zonklayan beklentiler donmuş tutamaçlara asılırken,
Çareler saklayan bir riyazet kurtarmaya açar kapısını
Bütün bu parlayan direncin rezilliğe dönüşmeyen saflığında.
Oysa tenlerden kırılgan camlar buğulanır dışardan görmeyene
Her kavis bir yılgınlıktır kazmaya hazırlanan tırnaklar uzarken.

Meyvesi çalınan ağaçların utangaçlığı sarıyor nakaratları.
Yarına kuru yapraklar dökmemek içindir bu kırgın kavgadan kaçışlar,
Yanlı eylemler meydanında boğulan bu budak çürüğü nezihler...
Şiddetli nezifler bulanır akacak ırmakların yatağına.
Oysa tenlere yapışan korlar kıymetler yakmalı,
Acıtan bir çürümüşlükten doğan hayat harlamalı kanları!

(18.02.2020)