Kırılgan Aynalar! .. Şiiri - Abdüsselam ...

Bu bir şiir değil
zehre bulanmiş bir dil
incecik ve kırılgan
ya da varlığın
ışığın gölgen
soluğun bil.

Dur yutkunma hemen
birazcık eğil
baştan başa
yeniden
ve sürekli
aşk doğsun
diye değil.

Çünki aşk
hep vardır
sevgili
biraz ürkek
biraz sancılı
birlikte
bir yürekte
sonsuza dek
avuç avuç
yıldızlar serpererek.

Bilirsin ya
sevgili
üzüm karası gözlerle
dudaktan kalbe
esrik bir yol gerek.

Gelmeli
bir seher vaktı
bir akşam üzeri
gelmeli
zamandan
o göz kamştıran
parlayan ışık:
ellerin gelmeli
uzaklardan
ellerin gelip değmeli
hayatın değmediği anlmıdan.

Yakmalı
bir fener gibi
su gibi yel gibi
türkü tadında
geçmeli
yosun bağlamiş yolları
çoğalan yalnızlıklarımdan.

Umudun izinde
düşlere sahip
aralık düşümün pencereleri
bir öpüş gibi
inançlı
bir soluk misali
canli:
ellerin tutmali.

Bir ateşin başında
yürek acısı
kızgın sıcakları
iklimleri
mesafeleri
savururken
sancılı güz sonları
yaşamak adına:

Kalpte dalgalı
dilde yaralı
kelimeleri
sözcükleri
tutmalı
saf bir bakışla
bir kez daha
yürümeli
herşeyin başlangıcına
aşka..

En başta
sevinci
ve özleyişi
kavramalı
ve zanmanda
çarpa çarpa
ayları
günleri
akşamları
geceleri
bir de sessizlikleri:
çünki benden başaka
onların var
sana anlatacakları:

Bende ki her şeyini
araman için (beni)
hüzne dal
bir an
yürekli
derin ve sevdalı
her an
sana tutsak
çığlık çığlığa
seni seveni.

Kapama gözlerini
gözlerin sevimli
arayan gözlerimi
sana veriyorum
istiyorsan (al) beni
ey aşk, ey zehir
dur,
dur arama
öldürme beni...