Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Kırılan kalp, tamir olur mu bilmem,
Acep nereye gitsem yarin elinden,
Beni benden ettin, ne gelir elden,
Kırıldım sana,kırıldım bir tanem.............!
Bu kırgınlığa merhem esen rüzgara dön ve usul usul dinle gelecek müjdeli haberlere...
Yüreğin eksik olmazsın dost!
Sevgiyle.
KIRILAN KALBİNİZ UMARIM ONARILIR KIRAN TARAFINDAN YOKSA YAZIK OLUR SEVENİ ÜZMEK GÜNAH
bunları yazdıysanız kalp tamir olur sitem sevgiden doğar...tebrikler
harika bir beste olur..tebrikler..
evet sevenler gercekten cok hassatır bunu ancak sevenler bilir sevmeyenlerebiracayiphalolur...
kutlarım kardeşimi,mesaj dolu dizelerdi,,kaleminiz daim olsun saygılaırmı ileitirm
selam ve dua ile..
Çok güzel, tebrik ederim.
yüreğinize sağlık..selamlar..
güzel bir siirdi..tebrikler
Aşk ya da her türüyle sevgi zaten karşılığı beklenmeden sevilmeli diye düşünüyorum... beklentili sevgi olmaz... ve ne yazık ki kırılan kalpler onarılmıyor onarıulsa bile hep bir şeyler eksik kalıyır çatlaklardan sızıntı oluyor..
güzel bir anlatım
tebrikler
sevgiyle ve aşkla kalın herzaman
Sevgili Erol Sagun. Her insanın duygularını dile getirişi bir şiirdir. Şiirleri eleştirmekde bir yorumdur. Ancak şiirlerinde belirli bir kaidesi vardır. Sizi o kaideye göre elştirebilirim.Çünkü o kaideleri ben getirmedim. Hece vezinli şiirlerde ölçü vardır durak vardır kafiye vardır redif vardır. Ancak bunun dışındakiler serbest şiirlerdir. Ama siz dörtlük mısralar halinde bir kıta teşkil edecek biçimde yazdığınız için ölçülü ve vezinli şiiri andırıyor şiiriniz.
Karşılıksız bir aşkla, sevdim seni
Esirğedin benden,bir tek resmini.
Hiç ummazdım, bunu senden,
Kırıldım sana, kırıldım bir tanem
ilk mısra 11 kafiye seni bundan sonra gelecek kafiyelerin izlediği yol şu olmalı yani kök kafiye olarak düşünürsek beni-dünü-eni-fani-feni-geni-günü-gönü-hani-kini- dini-seni-sini-yeni- gibi hep kafiyelerin kökleri-sen-ben-dün-en-fan-gen-gün gibi n harfi ile bitmiş bu şekildekik kelimeleri kullandığın zaman şiir kendi içinde bir bütünlük sağlıyor
şimdi senin yazdığın şiirin son kafiyeleri seni-resmini-senden
seni ile resmini bir kafiye oluşturuyor bu yarım kafiyedidir. yani son i harfi tutuyor diye bir kafiye oluyor. Ama seni ile deseni-küseni-eseni-keseni-diye kafiye oluştursaydın bu da tunç kafiye olurdu ki şiirin albenisi dahada güzelleşirdi.
Kırılan kalp, tamir olur mu bilmem,
Acep nerelere gitsem yarin elinden,
O yar beni çok üzdü, ne gelir elden,
Kırıldım sana,kırıldım bir tanem.............!
Şimdi son kıtaya bir bakalım. bilmeme-elinden-elden kafiye olarak kullanmışsın bunu yukardaki açıklamalarıma göre değerlendirebilirsin.
Gelelim ölçüye
Kırılan kalp tamir - olurmu bilmem 11 hece
Acep nerelere gitsem-yarin elinden 13 hece
o yar beni çok üzdü - ne gelir elden 12 hece
Kırıldım sana - kırıldım birtanem 11 hece
Sevgili Erol Saygun Ağzına kalmine sağlık diye de yazıp geçiştirebilirdim. İnanıyorumki bana hak verirsin. Bir örnek şiirimle hoşçal diyorum. Herşey gönlünce olsun.
Ahmet Canbaba
NERDESİN
Susarsa dudaklar bakışlarında
Gözlerin gözümde erir nerdesin
Atma çelişkiler içine beni
Sabırlar nereye varır nerdesin
Hani geleceğin günler yakındı
Yağmalanmış zaman cana dokundu
Sabah ezanları çoktan okundu
Saat beş buçuğu vurur nerdesin
Hep sıçrarım saat tamda yarımda
Hayat gele düşer gele zarımda
Yeni filizlenmiş damarlarımda
Aşkın ilk bahara yürür nerdesin
Her an ben kendimi sende bulurum
Her zerreni her nefeste solurum
Anıları görür gibi olurum
Hayalin karşımda durur nerdesin
Sancılar çatlayıp uykumu bölme
Bahar kışa dönüp üstüme gelme
Hasret türküleri geceden kalma
Tesellide huzur verir nerdesin
Senden bir haberi sözü izlerim
Derin aşkı yüreğimde gizlerim
Düşünemiyorum nasıl gözlerim
Senden başkasını görür nerdesin
Şimdi anılarda Antalya Side
Tandır etli ekmek kıymalı pide
Konya’da hasretin büyür gitgide
Gözler hayalini görür nerdesin
İçimize şeytan bir ateş yaktı
Güneş, ay dururken yıldıza baktı
Yağmurlar sel olup mayısa aktı
Umut hayalleri sürür nerdesin
Bahar sensiz yaza boyun büküyor
Ağaçlar zamansız yaprak döküyor
Horozlar ötüyor şafak söküyor
Dağlarda çakallar ürür nerdesin
Böyleymiş yaşamak vay be diyorum
Bende onur kötü huy be diyorum
Artık ümidimi kaybediyorum
Gözlerimde yaşlar kurur nerdesin
Ahmet Canbaba
Bu şiir ile ilgili 74 tane yorum bulunmakta