Kırıldım, Dağıldım, Tükendim

Sen gibi bakan kelimelere,
yanakların gibi sıcak anlamlar yükledim.

Sen kokan cümlelerle,
yüzün gibi beyaz şiirler yazdım.

Gözlerin gibi renkli,
sesin gibi yumuşak,
kalbin gibi aşk dolu olsun istedim.

Nefesin esti
satırlar arasında.

Saçların gibi dalgalanan
bu dizelerde adını sakladım.

Hiçbir şey mani değildir
seni anmama.

Seni anlattım,
seni yazdım,
seni çizdim,
seni sevdim,
seni güldüm,
seni ağladım.

Ama yetmedi hayalim seni yaşamaya.

Dursun zaman,
dursun dünya,
dursun insanlar.

Sen yoksan eğer niye açar ki çiçekler?
Niye öter ki kuşlar?
Niye güler ki çocuklar?

Sen yoksun diye
büküldü boynum,
pejmürdeyim,
bitabım.

Sen yoksun diye
kırıldı kalem,
dağıldı mürekkep,
tükendi kâğıt.